آداب و رسوم مکزیکی برای مردگان ریشه عمیقی در فرهنگ و سنت های این کشور دارد. این آداب و رسوم برای گرامیداشت متوفیان و زنده نگه داشتن یاد و خاطره آنان انجام می شود. در حالی که این آداب و رسوم مستقیماً نقشی در حفظ شجره نامه ها ندارند، می توانند اطلاعات ارزشمندی در مورد سابقه خانوادگی متوفی ارائه دهند. جشن روز مردگان یا Día de Muertos یکی از این رسوم است که منشاء آن آیین‌های باستانی آزتک و همچنین سنت کاتولیک می باشد. در این روز خانواده ها برای ادای احترام به عزیزان فوت شده خود، محراب می سازند. این محراب ها که عمدتاً با وسایل و غذاهای مورد علاقه متوفی به همراه عکس او تزئین می شود می توانند شامل اطلاعات شجره نامه ای و اسنادی باشند که بینشی در مورد تاریخ خانواده ارائه می دهند.
اصولاً به یاد آوردن متوفیان در نظر مکزیکی ها امری ثواب شمرده می شود و از همان روز تشییع جنازه آغاز می شود. برای اعضای خانواده و دوستان معمول است که داستان ها و خاطرات متوفی را به اشتراک بگذارند. این داستان‌ها می‌توانند اطلاعات ارزشمندی در مورد سابقه خانوادگی ارائه دهند و به حفظ بیوگرافی متوفیان کمک کند. در نظر مکزیکی ها، به یاد آوردن باعث می شود روح درگذشته از نظر معنوی حضور داشته باشند و در بین اعضای خانواده خود باشد. بنابراین هرچقدر این به یاد آوردن بیشتر باشد حضور او بیشتر است و از این رو خانواده ها چیزهایی که یادآور رفتگان است دور نمی اندازند. با برپایی محراب ها، خانواده ها نه تنها به اجداد خود ادای احترام می کنند، بلکه نمایشی بصری از پیوندهای شجره نامه ای خود ارائه می دهند و در این بین خاطره گویی و سنت شفاهی نیز تشویق می شود، زیرا خانواده ها برای بازگویی داستان ها و خاطرات عزیزانشان جمع می شوند و در این بین کسانی که بیشتر علاقمند هستند می توانند این خاطرات را بنویسند و یا شجره نامه خود را به دیگر خاندان ها پیوند بزنند. به طور کلی این امور به انتقال و حفظ دانش خاندانی و حس تداوم و ارتباط با میراث مکزیکی کمک می‌کند.
