در این زمینه 2 دیگاه وجود دارد: برخی عقیده دارند بدون تاریخ و بدون اجبار برای یادآوری چیزهایی که یک نسل، دو نسل و یا چند نسل پیش اتفاق افتاده است، دستیابی به صلح بسیار آسان تر بود. دسته دوم خطاب به دسته اول می گویند ممکن است درباره صلح درست بگویید، اما در مجموع، عواقب حذف تاریخ بسیار مخرب تر خواهد بود. این دسته استدلال می کنند اگر تاریخ نمی‌دانستیم، نمی‌توانستیم از تجربیات گذشته بیاموزیم و به ساختار و فرایند تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی پی ببریم؛ نمی‌توانستیم از اشتباهات گذشته عبرت بگیریم و به سوی پیشرفت و توسعه حرکت کنیم و نمی‌توانستیم درک کنیم که چگونه به دنیایی که امروز داریم، رسیده‌ایم. تاریخ به ما کمک می‌کند تا پیشرفت‌ها، تحولات و تغییراتی که از گذشته تا به امروز اتفاق افتاده را بفهمیم. از این رو، مطالعه و درک تاریخ به ما کمک می‌کند تا بهترین تصمیمات را بگیریم. بدون دانستن سابقه علم، فلسفه، هنر و فرهنگ، نمی‌توانستیم از آنها برای تولیدات بهتر، الهام بگیریم و احتمالا هنوز در دوران باستانی زندگی می کردیم و فرهنگ و تمدن های پیشرفته تر شکل نمی گرفت. بدون دانستن تاریخ، نمی‌توانستیم درک کامل از پروسه تکامل انسان و جامعه به دست بیاوریم و هر رویداد و پدیده ای در دنیای ما معجزه آسا به نظر می رسید و قابل ریشه یابی نبود. تاریخ به ما کمک می کند بفهمیم که چگونه به اینجا رسیدیم و برای شکل دادن به آینده خود چه کاری می توانیم انجام دهیم. بدون تاریخ، ما قادر به درک جایگاه خود در جهان یا تصمیم گیری آگاهانه در مورد آینده نبودیم. بنابراین اگر گذشته را نمی دانستیم نمی توانستیم آینده را بسازیم. بدون تاریخ، ما حافظه جمعی نداشتیم و اشتباهاتی را بارها و بارها تکرار می کردیم بنابراین، جهان بدون تاریخ جهانی ویران بود.
منابع:
https://www.quora.com/What-would-the-world-be-without-history
🔹 «هسته فناور تاریخ پژوهان یادگارآفرین مستقر در دانشگاه فردوسی مشهد آمادگی اجرای طرح‌های تاریخ خانوادگی، تاریخ نهادها، مؤسسات، سازمان‌ها، صنایع، شهرها و روستاها و … را زیر نظر استادان رشته تاریخ دارد.»
